Σερραίος που ζει μόνιμα στο νησί μας έκανε το σπίτι του… μουσείο της αγαπημένης του

Σε «μουσείο» της αγαπημένης του ομάδας μετέτρεψε το σπίτι του ένας φίλαθλος του Πανσερραϊκού.

Ο Κωνσταντίνος Γουζέλης  ζει μόνιμα στη Ρόδο, δεν ξεχνάει όμως τον Πανσερραϊκό, την ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του. Η… «γλυκιά τρέλα» του είναι τέτοια που εδώ και μερικούς μήνες έχει διαμορφώσει στο σπίτι του έναν ειδικό χώρο ο οποίος φιλοξενεί διάφορα αντικείμενα σχετικά με τον Πανσερραϊκό τα οποία συλλέγει εδώ και χρόνια. Η συλλογή περιλαμβάνει περισσότερες από 100 φανέλες, παλιές εφημερίδες, προγράμματα αγώνα και όχι μόνο.

Ο Κωνσταντίνος Γουζέλης μίλησε για το «Μουσείο του Πανσερραϊκού» στην ΕΡΤ Σερρών και μοιράστηκε μαζί μας τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, τις δυσκολίες που συνάντησε, αλλά και τα σχέδιά του για το μέλλον.

Πρώτα απ’ όλα, πως σου ήρθε η ιδέα για το «Μουσείο του Πανσερραϊκού»;

«Η αλήθεια είναι ότι ήταν το όνειρο μου εδώ και πολλά χρόνια. Απλά δεν το είχα πραγματοποιήσει νωρίτερα επειδή λόγω του επαγγέλματος μου δεν είχα μια μόνιμη κατοικία ώστε να μπορώ να τη διαμορφώσω όπως θέλω. Πρόσφατα όμως μετακόμισα σε δικό μου σπίτι, οπότε ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για μένα να δημιουργήσω έναν χώρο για να τοποθετήσω με όμορφο τρόπο όλα τα αντικείμενα της συλλογής μου και κυρίως τις φανέλες. Ήταν κρίμα τόσα πολλά και ωραία πράγματα να… «κάθονται» σε μια ντουλάπα».

Πότε απέκτησες την πρώτη σου φανέλα και ποια ήταν αυτή;

«Την πρώτη μου φανέλα την απέκτησα το 2008. Ήταν αυτή του Γιουνές Μπενζελούν, του Γάλλου σέντερ μπακ που έπαιξε στον Πανσερραϊκό την περίοδο 2007-08. Είχα ταξιδέψει στο εκτός έδρας ματς στα Γιάννενα, κερδίσαμε 1-3 και στο τέλος του αγώνα οι παίκτες ήρθαν στο πέταλο και ορισμένοι πέταξαν τις φανέλες τους. Είχα την τύχη να πιάσω μία από αυτές! Φυσικά, την κρατάω ακόμα και δεν θα φύγει ποτέ από τη συλλογή μου γιατί έχει ιδιαίτερη αξία για μένα!».

Βλέπουμε στις φωτογραφίες ότι έχεις πάρα πολλές φανέλες της ομάδας, πόσες είναι;

«Πλέον είναι περισσότερες από 100 οι φανέλες του Πανσερραϊκού που έχω στη συλλογή μου. Οι περισσότερες φυσικά είναι από το ποδόσφαιρο, αλλά έχω και αρκετές από την ομάδα χάντμπολ που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, από το χόκεϊ επί πάγου και την ποδηλασία. Έχω μέχρι και σκουφάκι του πόλο! Μόνο της ομάδας μπάσκετ δεν έχω. Πάντως για μένα δεν έχει τόση σημασία ο αριθμός των εμφανίσεων, αλλά η ιστορία που κρύβει κάθε φανέλα από πίσω της».

Σκέφτεσαι να επεκτείνεις τη συλλογή μαζεύοντας και φανέλες άλλων ομάδων;

«Έχω 10-15 φανέλες άλλων ομάδων, όμως τις έχω προκειμένου να κάνω ανταλλαγές με συλλέκτες που ίσως έχουν κάποια φανέλα του Πανσερραϊκού. Η αλήθεια είναι ότι δεν με συγκινούν οι άλλες φανέλες, η… τρέλα μου είναι ο Πανσερραϊκός. Για παράδειγμα, αν μου βάλεις να διαλέξω μεταξύ μίας φορεμένης φανέλας του Μέσι, μίας του Ρονάλντο και μίας του Αντεμάρ, θα διαλέξω την τελευταία και το λέω δίχως υπερβολή αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θεωρώ τον εαυτό μου ακριβώς «συλλέκτη». Ο συλλέκτης συνήθως προσπαθεί να προσθέσει στην συλλογή του αντικείμενα μεγάλης αξίας, εγώ λειτουργώ περισσότερο με το συναίσθημα. Μελλοντικά πάντως σκέφτομαι να δημιουργήσω μία συλλογή με εμφανίσεις άλλων ομάδων οι οποίες όμως να έχουν φορεθεί από παίκτες που πέρασαν από τον Πανσερραϊκό».

Ποιες από τις φανέλες που έχεις ξεχωρίζεις ως πιο σημαντικές;

«Είναι αρκετές αυτές που ξεχωρίζω. Θα αναφέρω ορισμένες, αν και σίγουρα θα αδικήσω κάποιες από αυτές. Από ιστορικής αξίας ξεχωρίζω δύο: του Κώστα Ηπειρώτη από την περίοδο 1998-99, δώρο του ίδιου του παίκτη και του Ντούσαν Γιοβάνοβιτς από την περίοδο 2001-02 που μου την δώρισε ο Παύλος Μητσίδης. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλες, πιο πρόσφατες, φανέλες που αγαπώ για άλλους λόγους, όπως αυτή του Άγγελου Κούτλα που είναι συγγενής μου και παιδικός μου φίλος, αυτή του Στέλιου Καψάλη από τη σεζόν 2012-13 που μου τη δώρισε ο ίδιος και είναι η αγαπημένη μου εμφανισιακά, του Γιώργου Γουμάγια, του τερματοφύλακα που κατάγεται και αυτός από το χωριό μου, την Αναστασιά Σερρών, του Κώστα Καλλιμάνη, του Αποστόλη Ανδρούτσου, του Βαγγέλη Μητσόπουλου, του Φιλίπ Ντα Κόστα που μου τις έχουν δωρίσει οι ίδιοι. Είναι κι άλλες όμως οι οποίες φορέθηκαν σε σημαντικά παιχνίδια, όπως του Γκουγκουλιά από το ματς με τον Θρασύβουλο που εξασφαλίσαμε την άνοδο στην Α’ Εθνική, του Γεωργιάδη και του Φοφόνκα από τη φιέστα με τον Αγροτικό Αστέρα και πολλές ακόμα!».

Ποιοι σε έχουν βοηθήσει για να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα;

«Είναι πραγματικά πολλοί αυτοί που με βοήθησαν μέχρι σήμερα, περισσότερα από 50 άτομα και όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να τους αναφέρω όλους εδώ. Πάνω από όλους όμως θέλω να ευχαριστήσω την σύντροφό μου, Φαίη, που «ανέχεται» όλη αυτή την τρέλα μου! Από εκεί και πέρα, είναι αυτοί που με έχουν βοηθήσει προσφέροντας φανέλες όπως αρκετοί παίκτες που έχουν περάσει από τον Πανσερραϊκό, αλλά και πολλοί φίλαθλοι. Για παράδειγμα, η λέσχη των Red Lions μου έχει δώσει περίπου δέκα φανέλες, πράγμα που με βοήθησε πάρα πολύ σε μια εποχή που «έχτιζα» τη συλλογή».

Το κόστος για να δημιουργήσεις τον χώρο αυτό ήταν μεγάλο;

«Για να είμαι ειλικρινής, δεν σκέφτηκα ποτέ το κόστος, για μένα έχει σημασία αυτό που νιώθω όταν μπαίνω στον χώρο αυτό. Όταν βλέπω κρεμασμένες τις φανέλες, είναι σαν να ζω ξανά τα παιδικά μου χρόνια στο γήπεδο. Αυτό το συναίσθημα δεν μεταφράζεται σε ευρώ. Σίγουρα πάντως χρειάστηκαν αρκετά χρήματα για να φτιαχτούν οι κατασκευές στον τοίχο, η ντουλάπα, τα ράφια, να μπει το γρασίδι, ενώ ορισμένα αντικείμενα έχουν αγοραστεί από διάφορους συλλέκτες. Υπολογίζω ότι όλο αυτό μου κόστισε περίπου 1.500 ευρώ, αλλά και τα διπλάσια να χρειαζόταν πάλι θα τα έδινα».

Πέρα από το οικονομικό, ποιες άλλες δυσκολίες έχεις συναντήσει στο έργο σου;

«Είναι πολλά αυτά που με έχουν δυσκολέψει κατά καιρούς. Το σημαντικότερο από αυτά είναι το γεγονός ότι ζω μακριά από τις Σέρρες, είμαι στην άλλη άκρη της Ελλάδας, οπότε υπάρχει έλλειψη αμεσότητας στις προσπάθειές μου να εμπλουτίσω το μουσείο. Πέρα από αυτό, μια άλλη μεγάλη δυσκολία είναι ότι δεν έχω κάποιον «δικό μου» μέσα στην ομάδα που να μπορεί να με βοηθάει με τις φανέλες. Για παράδειγμα, υπάρχουν συλλέκτες που με ένα τηλέφωνο μπορούν να έχουν στη στιγμή 10-15 φανέλες, ακόμα και στις πιο δημοφιλής ομάδες. Για εμένα, η κάθε μία φανέλα που μπαίνει στο μουσείο κρύβει από πίσω της και έναν αγώνα που έκανα για να την αποκτήσω. Βέβαια, ίσως το γεγονός αυτό να είναι που κρατάει τόσο ζωντανό ακόμα το ενδιαφέρον μου! Για να καταλάβεις, θα σου αναφέρω ότι έχει χρειαστεί να περιμένω μέχρι κι ένα χρόνο να μου βρει κάποιος μία φανέλα που είχε παλιά, αλλά δεν ήξερε που την είχε βάλει. Ε, όταν μετά από τόσο καιρό σε ενημερώνει ότι την βρήκε και τελικά την πιάνεις στα χέρια σου, λογικό είναι να νιώθεις μια μεγάλη ικανοποίηση!».

Υπάρχουν φανέλες που θα ήθελες να προσθέσεις μελλοντικά στη συλλογή σου;

«Πολλές! Πάρα πολλές! Περισσότερο από κάθε άλλη πάντως, θα ήθελα να βρω μία του Αντεμάρ! Έχω του Γιοβάνοβιτς, του Ηπειρώτη, αλλά του Αντεμάρ όχι. Θέλω και άλλων παικτών όμως, για παράδειγμα του Παπάζογλου που δεν έχω φορεμένη, του προέδρου μας, του Κατσαβάκη, του κόουτς Διγκόζη και πολλών ακόμα. Είναι και ορισμένα συγκεκριμένα σχέδια που μου λείπουν και τα ψάχνω, χωρίς να με ενδιαφέρει το όνομα του παίκτη. Όπως η φανέλα που φορέσαμε στο ματς με τον Ακράτητο το 2005 ή η ριγέ Admiral της χρονιάς της ανόδου, 2007-08. Επίσης, μελλοντικά θα ήθελα να βρω και φανέλες παλιότερων δεκαετιών, από το ’60, το ’70, και το ’80, που δεν έχω σχεδόν τίποτα δυστυχώς. Δεν είμαι σίγουρος κιόλας αν έχουν διασωθεί φανέλες πχ από την δεκαετία του ’60, αλλά αν ποτέ έφτανε στα χέρια μου μια τέτοια φανέλα, θα ένιωθα δέος! Και φυσικά κάθε χρονιά που περνάει η ομάδα φοράει και νέες εμφανίσεις, οπότε πλέον ψάχνω και της φετινής σεζόν! Αν κάποιος φίλαθλος διαβάζει αυτή τη συνέντευξη και έχει κάποια παλιά φανέλα, παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου!»

Εκτός από φανέλες τι άλλο έχεις στο μουσείο;

«Οι φανέλες είναι το κυρίως μέρος, αλλά έχω και ορισμένα άλλα αντικείμενα. Προγράμματα αγώνα, παλιές εφημερίδες, αποκόμματα εισιτηρίων από σημαντικά ματς, έχω λάβαρα της ομάδας, κασκόλ κι άλλα. Ορισμένα είναι και μεγάλης αξίας, όπως μία εφημερίδα «Πανσερραϊκός» του 1973, δώρο του Δημήτρη Διαμαντή ή το πρόγραμμα αγώνα και το εισιτήριο από την ιστορική πρόκριση επί του Παναθηναϊκού με 2-3 το 2009, δώρο του αδερφού μου, Μάριου, ο οποίος επίσης με έχει βοηθήσει πολύ. Γενικά με ενδιαφέρει να προσθέτω στο μουσείο οτιδήποτε έχει σχέση με τον Πανσερραϊκό».

Ο στόχος σου από εδώ και πέρα ποιος είναι;

«Έχω πολλούς στόχους, πολλά όνειρα και πραγματικά πολύ μεράκι και όρεξη για να τα πραγματοποιήσω. Όπως ανέφερα και παραπάνω πάντα υπάρχουν νέοι στόχοι σε ότι αφορά τις φανέλες, να αυξηθεί και ο αριθμός τους, αλλά κυρίως να προστεθούν εμφανίσεις και από τα παλαιότερα χρόνια. Από εκεί και πέρα όνειρό μου είναι κάποια στιγμή στο μέλλον να έχω μαζέψει όλα τα σχέδια που φόρεσε η ομάδα, από το 2000 και μετά τουλάχιστον, προκειμένου να γίνει μια έκθεση και τα έσοδά της να πάνε σε κάποιον φιλανθρωπικό σκοπό. Ή ακόμα και να δημιουργηθεί ένας χώρος που θα βρεθεί τρόπος να είναι επισκέψιμος για να μπορεί ο καθένας να βλέπει από κοντά την ιστορία της ομάδας. Ο καθημερινός μου στόχος πάντως είναι να δείχνω συνεχώς ότι ο Πανσερραϊκός είναι εδώ, έχει κόσμο που ενδιαφέρεται για αυτόν, έχει ιστορία και γι’ αυτό το λόγο μπορεί να έχει και λαμπρό μέλλον. Πιστεύω ότι μέσα από τις σελίδες μου στο Facebook και το Instagram δείχνω ότι υπάρχει… τρέλα για τον Πανσερραϊκό, άσχετα που η ομάδα βρίσκεται στη Δ’ Εθνική».

Κλείνοντας, αν κάποιος θέλει να επισκεφθεί το μουσείο, υπάρχει τρόπος να το κάνει;

«Δυστυχώς, προς το παρόν το μουσείο βρίσκεται στο σπίτι μου, οπότε αυτό είναι λίγο δύσκολο, αλλά αν κάποιος βρεθεί στη Ρόδο και θέλει να το δει, μπορώ να τον υποδεχτώ να πιει ένα καφέ στο σπίτι μου και να δει τον χώρο! Βέβαια, έτσι όπως έχει προχωρήσει η τεχνολογία, ο κάθε ένας μπορεί να δει το μουσείο από το Facebook, το Instagram και από τη σελίδα του Panserraikos Blog όπου ανεβάζω φωτογραφίες και άρθρα σχεδόν σε καθημερινή βάση».

Share on Google Plus

About ΡΟΔΟΣ ΝΕΑ