Συζούσε με τον Γιωργή τον παπλωματά, άριστο τεχνίτη εκείνης της εποχής τον βαμβακερών και αχυρένιων χειροποίητων στρωμάτων.
Μπροστά ήταν το εργαστήριο και στο πίσω μέρος που το χώριζε ένας πέτρινος τοίχος το σπίτι που έμεναν. Η Φατμέ γυρνούσε όλη τη μέρα στην Παλιά και Καινούρια πόλη του νησιού με απαραίτητες στάσεις μια έξω από το κτήριο τον Προσκόπων απέναντι από την ακαδημία που καθόταν και χάζευε την κυκλοφορία, και στην οδό ομήρου έξω από την Ιπποτική εκκλησία που έγινε τζαμί επί τουρκοκρατίας και το συντηρούσε η καρδιακή ομόθρησκη φίλη της <<Ταλιέ>> που την περίμενε καθισμένη (όπως την αποθανάτισε ο φωτογράφος εκείνης της εποχής), να φέρει τον καφέ, και τα τσιγάρα και να αρχίσουν το ατελείωτο κουτσομπολιό. Πάντα κοκέτα η Φατμέ με την δική της φαντασία να οργιάζει στους πολλούς κολιέδες που κρεμόντουσαν στον λαιμό της διαφόρων ειδών και χρωμάτων, με τα δακτυλίδια σε όλα της τα δάκτυλα και τα βραχιόλια μέχρι τους αγκώνες που κουδούνιζαν όταν κουνούσε τα χέρια της. Βαμμένη με το κόκκινο κραγιόν που ξεπερνούσε το όριο των χειλιών της, και την μεγάλη μαντίλα τυλιγμένη στο κεφάλι της ξεκινούσε από το σπίτι για την καθημερινή της βόλτα κρατώντας πέντε έξη διαφορετικές τσάντες, και στο άλλο χέρι το παγούρι με το νερό και τον… γαζοτενεκέ για το φαγητό που έπαιρνε από τα δημοτικά συσσίτια από την οδό Σωκράτους, στα χέρια του αριστερού χεριού κρεμόντουσαν δυο τρεις ομπρέλες χειμώνα καλοκαίρι άγνωστο γιατί, όπως και τα υπόλοιπα που την έκαναν περήφανη όταν περπατούσε κορδωμένη λες και ήταν μοναδικής ομορφιάς για εκείνην. Στον δρόμο που περπατούσε παραμιλούσε βρίζοντας από πολιτικούς μέχρι αρχιεπισκόπους και όταν είχε διαδηλώσεις εκεί να δεις προπάντων τότε με το κυπριακό και την ΕΟΚΑ που ήρθαν στην Ρόδο ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Γρίβας, μαινόμενος ταύρος η Φατμέ που κάποιος πέρασε από κοντά της και της φώναξε στο αυτί δυνατά ΖΗΤΩ Η ΕΟΚΑ. Αυτό ήταν φιλαράκια μας, του έφερε τον… γαζοτενεκέ στο κεφάλι και τον κυνηγούσε με την ομπρέλα κάνοντας τους παρευρισκόμενους να «ψοφήσουν» στα γέλια λέγοντας κοιτάξτε πως αγρίεψε που της φώναξαν ζήτω η ΕΟΚΑ! Αυτό ήταν δεν ήθελε και πολύ για να της… κοτσάρουν το παρατσούκλι << ΕΟΚΑ>> και να της μείνει μέχρι που πέθανε ξεχνώντας το Φατμέ που λίγοι το ήξεραν. Από τότε όποιοι ήθελαν να την πειράξουν της το φώναζαν, και το τί κατάρες και πετριές έτρωγαν άλλο πράγμα. Αυτή ήταν η Φατμέ η Φατμά μια από της γλυκές φυσιογνωμίες του τόπου μας που έδιναν έναν αλλιώτικο όμορφο χρώμα στο πίνακα όλον αυτόν που πέρασαν ζωγραφίζοντας τον με την δική τους ιστορία. Ευχαριστώ το φιλαράκι μου Νίκο Τσιάκρα για ορισμένες πληροφορίες που μου έδωσε να είναι καλά. (Η Φωτογραφίες που είναι καθισμένη έξω από την ιπποτική εκκλησία και η άλλη που την απεικονίζει να περπατά με το μπαστούνι Γριά πλέων είναι από το προσωπικό μου αρχείο)…
http://rodosinfonews.com/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου