«Μου έδιναν έναντι και μου έλεγαν να μην τα χαλάω…»!

Η Γεωργία είναι απλήρωτη ξενοδοχοϋπάλληλος στη Ρόδο! Μια απ΄ τους πολλούς, τους χιλιάδες, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το σωματείο πριν από ένα διάστημα...

Ο αριθμός των απλήρωτων αλλάζει μέρα την ημέρα, μειώνεται, αφού λογικά κάποιοι πληρώνονται, άλλοι εξοφλούνται και ο λογαριασμός τους κλείνει. 

Είναι πολλοί όμως, πάρα πολλοί ακόμα οι απλήρωτοι. Οι κακοπληρωτές ξενοδόχοι είναι γνωστοί όχι μόνο από στόμα σε στόμα, αλλά και από τη λίστα που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Η Γεωργία περιγράφει καταστάσεις και συνθήκες μεσαίωνα εργασιακού στη Ρόδο του 2012.

Προσοχή! Σήμερα μιλάμε για τους απλήρωτους ξενοδοχοϋπαλλήλους και τους κακοπληρωτές ξενοδόχους. Μην τα μπερδεύουμε; Είναι πολλοί εκεί έξω που πλήρωσαν στην ώρα τους ή ξόφλησαν το προσωπικό στη συνέχεια. 

Από πότε σου χρωστούν; 
Τα λεφτά μου τα έδιναν με το σταγονόμετρο. Έχω δουλέψω από τις αρχές Απριλίου και μέχρι τώρα που μιλάμε και είναι Χριστούγεννα, το μεγαλύτερο ποσό που μου έχουν δώσει μαζεμένο είναι 800 ευρώ. Κι αυτό επειδή τους έκανα ένα μικροπανικό γιατί χρωστούσα τα ενοίκια του σπιτιού μου και θα μ΄ έβγαζαν έξω.

Τις άλλες φορές μου έδιναν έναντι: διακόσια ευρώ, τρακόσια ευρώ, εκατό, «για να περάσω…», όπως μου λέγανε. Φεύγοντας από το ξενοδοχείο το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη, μου έδωσαν 100 ευρώ «μέχρι να αρχίσουν να με πληρώνουν» όπως μου είπαν κι ακόμα δεν έχω δει τίποτα.

Πόσα σου χρωστάνε; 
Πολλά, σχεδόν όλα! Ζήτημα να έχω πάρει, σταγόνα-σταγόνα 3.000 ευρώ, από Απρίλιο μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Η πρώτη φορά που πήρα λεφτά ήταν μέσα στον Ιούλιο. Μέχρι τότε κανείς δεν μας ρωτούσε πώς ζούμε. Για τις υπερωρίες ούτε λόγος δεν γίνεται. Μου χρωστάνε 250 ώρες υπερωρίες.

Ήμουν εκεί από τις 5:30 το απόγευμα, η βάρδια μου έληγε στις 2 τη νύχτα, στο φουλ της σεζόν έφευγα πολύ αργότερα και στις 5 το πρωί κάποιες φορές και να είμαι απλήρωτη; Πήγαινα με τα πόδια στο ξενοδοχείο, γυρνούσα με τα πόδια, μια φορά μου είπαν «έλα θα σε πληρώσουμε…», πήγα δεν πήρα τίποτα, έβαλα τα κλάματα, αλλά είπα ότι δεν θα ξανακλάψω, δεν θα τους κάνω τη χάρη να με βλέπουν έτσι.

Ακούς συχνά κλάματα και παρακαλετά. Και τα χαρτιά μου για την απόλυση καθυστέρησαν πολύ να τα βγάλουν. Τους έπαιρνα συνέχεια τηλέφωνο για να τα καταθέσω στον ΟΑΕΔ για την ανεργία, δεν ήταν έτοιμα και μια μέρα μου λένε «κυρία μου είναι έτοιμα εδώ κι ένα μήνα»! Έτσι έχασα ένα μήνα στον ΟΑΕΔ.

Και η γενικότερη συμπεριφορά δεν είναι καλή στο ξενοδοχείο που εργάζεσαι; 
Δυστυχώς. Ζητιανεύεις τα λεφτά σου κι αισθάνεσαι άσχημα κι εκείνοι σε αντιμετωπίζουν σαν ζητιάνο. Έχω χάσει την αξιοπρέπειά μου. Αφού δουλεύω και δουλεύω σαν το σκυλί. Κάποια στιγμή σου πετάει 50 ευρώ, επειδή έμεινες παραπάνω και κάποιοι τσιμπάνε.

Έχω πάρει κι εγώ από τα κομματάκια το ψωμί. Τον μισθό μου δεν πήρα. Σαν σκουπίδια μας φέρονται. Πήγαμε να μας δώσουν λεφτά, μια φορά και μας είπαν «μην τα χαλάσετε, δεν ξέρετε πότε θα ξαναπάρετε»!

Μια γνωστή μου, σε άλλο ξενοδοχείο από τις πολλές φορές που πήγε να ζητήσει να πληρωθεί της είπαν: «πάρε 50 ευρώ να κάνεις τη δουλειά σου»! Μην με προσβάλεις, μην με ξεφτιλίζεις έτσι! Αυτοί είναι μες τη χλιδή και το προσωπικό είναι απλήρωτο.

Οι άλλοι απλήρωτοι πως τα βγάζουν πέρα; 
Περνάνε δύσκολες μέρες και χρωστάνε παντού. Υπάρχουν ζευγάρια που εργάζονται κι οι δύο στο ίδιο ξενοδοχείο κι είναι απλήρωτα. Κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν παιδιά που σπουδάζουν. Τι να πουν στα παιδιά τους «γυρίστε πίσω»;

Πιστεύεις ότι κρύβονται πίσω από την κρίση ή ότι πραγματικά δεν έχουν λεφτά; 
Τι λες αγάπη μου! Τα λεφτά τους αλλού κοιμούνται, δεν κοιμούνται στη Ρόδο, τα έχουν βγάλει στο εξωτερικό. Είναι νοοτροπία να μην πληρώνεις. Οι ίδιοι ζουν στη χλιδή, εμάς αφήνουν απλήρωτους! Πώς να κάνεις γιορτές, να ψωνίσεις κάτι στο παιδί σου, να πληρώσεις το ενοίκιο. Κι όταν σου δώσουν κάτι σου λένε «μην το χαλάσεις...»! Τι είναι αυτό που ζω, αναρωτιέμαι!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Share on Google Plus

About ΡΟΔΟΣ ΝΕΑ